_________________________________

I wish: ik wens

Ik leefde als standbeeld, dichters dood
In mij, de minnaar gesmoord in vrees
En verweerd vertrouwen in een groot
En heel leven met jou, mijn stem hees

Van schril gefluister en schrale drank
Ik, lapidair in een stoel op straat,
Niemand zag mij, slechts de zilte stank
Van eigendunk kruidde mijn geblaat

En daar was de ander: lelieblank
Als in het sprookje, en de wind -zuid-
Ruziënd met haar rok, haar haren

De troost van de opgeschrokken huid
Stroomde in de ziel, sprak zoet van dank
En wensen: poëziegebaren

C. Gijsen, December 2011

__________________________________

Wish

My life was statuesque, the poet dead
In me, the lover choking, scared, withdrawn
Into some worn trust in what lay ahead -
A lifelong life with you; my voice quite gone

With the shrill whispering and sourish drink.
And lapidary me chaired in the street,
And yet unseen. Only the salty stink
Of self-conceit seasoned my silly bleat.

And there she was, the other, lily-white
As in the fairy-tale. The southern breeze
Went for her dress and hair in wild commotion,

Comfort from a startled skin poured outright
Into a grateful soul, so sweetly. Please,
Fulfil this wish, set poetry in motion.


translation: Erik Honders

__________________________________